Category: Κείμενα

Κείμενο και αφίσα με αφορμή ομοφοβικό περιστατικό.

ΟΥΤΕ ΣΕΞΙΣΜΟΣ, ΟΥΤΕ ΟΜΟΦΟΒΙΑ, ΝΑ ΣΤΕΙΛΟΥΜΕ ΣΤΟΝ
ΠΑΤΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ

Τα ξημερώματα του Σαββατου 6/2/16 στην καφετέρια Λουνάτικο που βρίσκεται εντός του πανεπιστημιακού χώρου, φοιτητής απειλήθηκε στοχευμένα από ματσό τραμπούκους εξ αιτίας του σεξουαλικού του προσανατολισμού, δηλώνοντας ότι η πράξη τους θα έβρισκε σύμφωνη την Κερκυραϊκή κοινωνία.

Εμείς θεωρούμε ότι οι ομοφοβικές και σεξιστικές συμπεριφορές δεν είναι μεμονωμένες, αλλά μέρος του πατριαρχικού τρόπου οργάνωσης αυτής της κοινωνίας. Δε ξεχνάμε παράλληλα ότι η πατριαρχία και ο σεξισμός αποτελούν κομμάτια της εξουσίας που παράγει όλες τις διακρίσεις στη κοινωνία, διαιωνίζοντας την εκμεταλλευση και μεγενθύνωντας την εξουσία. Τέτοιες πρακτικές εκμεταλλεύονται απ’ το αστικό κράτος, ρυθμιστή του πατριαρχικού μοντέλου, με σκοπό την περεταίρω υποτίμηση των ζωών μας. Στο πλαίσιο αυτό, η κυριαρχία επιβάλλει την ύπαρξη κοινωνικά κατασκευαζόμενων ρόλων με βάση το φύλο,τη σεξουαλικότητα και τη ταυτότητα, αντιμετωπίζοντας όσους δεν ανήκουνε σ’ αυτούς, ως περισσεύουμενους, στερώντας από τον καθένα και την καθεμία τη δυνατότητα αυτοπροσδιορισμού.

Το πανεπιστήμιο ως αναπόσπαστο και ζωτικό κομμάτι του καπιταλισμού, του κράτους του και της πατριαρχικής κοινωνίας του, αναπαράγει και προωθεί με τη σειρά του τον σεξισμό και την ομοφοβία. Δεν είναι λοιπόν δυνατόν να πιστεύει κανείς ότι ένας μηχανισμός αυτού του συστήματος που γεννά όλα τα παραπάνω θα τα επιλύσει. Ο δράστης δεν μπορεί να σε προστατέψει. Το μόνο που μπορεί να κάνει το πανεπιστήμιο είναι να εκμεταλλευτεί πολιτικά τέτοιου είδους περιστατικά για να φέρει τους μπάτσους μέσα στη σχολή, εντείνοντας την καταστολή και τον έλεγχο, μετατρέποντας το ολοκληρωτικά σε έναν αποστειρωμένο χώρο κανονικότητας. Συγκεκριμένα, ήδη η ΓΣΤ του ΤΗΧΕΙ στο ίδιο κλίμα, με ανακοίνωση της μεταξύ άλλων ζητά “από τη διοίκηση του Πανεπιστημίου να λάβει όλα τα απαιτούμενα μέτρα” για την αντιμετώπιση παρόμοιων συμβάντων και η Σύγκλητος του Ι.Π. με νεώτερο ψήφισμά της δηλώνει ότι θα τα λάβει

Είμαστε ενάντια σε καθηγητές/τριες, φοιτητές/τριες και οποιονδήποτε/οποιανδήποτε
άλλον/άλλη υποστηρίζει ότι το μέσο προστασίας μας απέναντι στο σεξισμό και την
ομοφοβία είναι οι μπάτσοι.

Αγώνας ενάντια στη πατριαρχία,το σεξισμό και την ομοφοβία,δεν υπαρχεί χωρίς αγώνα ενάντια στο σύστημα που τα γεννά, στο κράτος και το κεφάλαιο.

Είμαστε οι προστάτες του εαυτού μας, η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας και ο
μόνος τρόπος για να σπάσουμε το φόβο στην πράξη

Και η αφίσα που κολλήθηκε σε διάφορα σημεία της πόλης:
via homophobia A21

Ανακοίνωση για την εισβολή στην Κατάληψη Ελαία

Τη νύχτα της 25/10 η Κατάληψη Ελαία δέχεται τραμπούκικη επίθεση αμέσως μετά το αντιφασιστικό διήμερο που πραγματοποιήθηκε στην ευρύτερη περιοχή της Γαρίτσας στο οποίο η κατάληψη συμμετείχε ενεργά. Συγκεκριμένα θρασύδειλοι παραβίασαν την πόρτα και εισέβαλαν μέσα, ανακατεύοντας κουτιά και συρτάρια και παίρνοντας μαζί τους έναν υπολογιστή, ηχεία καθώς και μέρος των τροφίμων που είχαν μαζευτεί την προηγούμενη μέρα για τους πρόσφυγες.

Φυσικά αυτές οι πρακτικές δεν μας είναι καθόλου άγνωστες. Έχουν στόχο πάντοτε να χτυπήσουν το κίνημα που αντιστέκεται καθημερινά ενάντια στην υποβάθμιση των ζωών μας. Ένα κίνημα που δημιουργεί σχέσεις αλληλεγγύης και συντροφικότητας ενάντια στην καθημερινή αλλοτρίωση και αποξένωση που προωθεί η σύγχρονη κοινωνία του καπιταλισμού. Η Κατάληψη Ελαία άλλωστε πέρα από ζωντανό πολιτικό κύτταρο της περιοχής, είναι και κομμάτι αυτού του κινήματος.

Στις 21 Νοεμβρίου κλείνει 6 χρόνια πολιτικής δράσης στην Κέρκυρα. Όλα αυτά τα χρόνια στον χώρο της κατάληψης λειτουργούν πληθώρα εγχειρημάτων όπως η αγροκολλεκτίβα ( η οποία ασχολείται με την συντήρηση του κτήματος και των δέντρων ), αυτοοργανωμένα μαθήματα και κύκλοι αυτομόρφωσης. Παράλληλα αυτά τα χρόνια γίνονται πολιτικές εκδηλώσεις, καφενεία, προβολές ταινιών και ντοκιμαντέρ, παρουσιάσεις άλλων εγχειρημάτων από την Ελλάδα και τον κόσμο. Όλα αυτά αποτελούν ταυτόχρονα κινήσεις επιθετικές προς τον υπάρχοντα τρόπο κοινωνικής οργάνωσης, στη βάση την αυτοοργάνωσης και της αυτάρκειας, τα οποία είναι βασικά στοιχεία μιας αυτοοργανωμένης κοινωνίας που κερδίζονται μέσα από αδιαμεσολάβητους αγώνες.

Η Κατάληψη Ελαία θα συνεχίσει να ανοίγει περάσματα στα γκρίζα τείχη του καπιταλισμου όσες τέτοιες επιθέσεις και να δεχτεί. Μέσα από αυτοοργανωμένες και αντιιεραρχικές διαδικασίες, πέρα από διαχωρισμούς και λογικές κέρδους, συνεχίζουμε ανυποχώρητα να δημιουργούμε εκείνες τις συνθήκες που θα μας επιτρέψουν να χτίσουμε μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης. Μια κοινωνία που θα λειτουργεί συλλογικά και μακριά από λογικές ατομισμού. Σε όλους αυτούς που επιδιώκουν να μας φοβίζουν έχουμε να πούμε ότι όχι μόνο αυτό δεν συμβαίνει αλλά αντιθέτως αυτές οι εξουσιαστικές συμπεριφορές μας κάνουν πιο δυνατούς και αποφασιστικούς και θα παίρνουν την απάντηση που τους αξίζει στο εδώ και το τώρα. Δεν κάνουμε ούτε βήμα πίσω γιατί στην τελική αυτό που χτίζουμε εδω μέσα είναι κάτι παραπάνω από τοίχους και υπολογιστές. Είναι οι σχέσεις αλληλεγγύης και οι ιδέες μας για έναν καλύτερο κόσμο.

Κατάληψη Ελαία
Δαίρπφελδ & Αγίων Θεοδώρων, Μον Ρεπό, Γαρίτσασ

* Αναδημοσίευση από το blog της Κατάληψης Ελαία
https://katalipsielaia.squat.gr/
katalipsielaia@gmail.com

ΚΑΓΚΕΛΑ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ;

Δεν πέρασες σε στρατιωτική σχολή; Τότε πώς βρέθηκες σε ένα περιβάλλον γεμάτο κάγκελα που κλείνουν τους ελεύθερους χώρους του παλιού ψυχιατρείου, φύλακες όλο το 24ωρο, ηλεκτρονικό φακέλωμα (myionio.gr), συνήγορο του φοιτητή και αίθουσες που μετά το προβλεπόμενο ωράριο κλείνουν, καθιστώντας αδύνατη την χρήση τους από οποιονδήποτε προσπαθεί να επανοικιοποιηθεί και να χρησιμοποιήσει το πανεπιστήμιο ως έναν κοινωνικό χώρο με ελεύθερη πρόσβαση για όλους; Τελικά αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από αυτό που χωροταξικά ορίζεται ως πανεπιστήμιο.

Όλα αυτά γίνονται διότι το πανεπιστήμιο επιχειρεί να θωρακιστεί απο τις κοινωνικές αντιστάσεις που έχουν εκδηλωθεί ενάντια στις προσπάθειες της πλήρους αποστείρωσής του. Κοινωνικές αντιστάσεις οι οποίες συμπεριλαμβάνουν το κατειλημμένο στέκι φοιτητών το οποίο εκκενώθηκε το καλοκαίρι του 2012, φοιτητικές καταλήψεις, επιχειρούμενη κατάληψη απο τη Via Revolta που κατέληξε στην εκκένωσή της και τη βίαιη σύλληψη 10 ατόμων, αφισοκολλήσεις, συνελεύσεις, προβολές ταινιών και αντιεμπορευματικά καφενεία-μπαρ που τον τελευταίο καιρό πραγματοποιούνταν σε αχρησιμοποίητο χώρο του πανεπιστημίου, ο οποίος σφραγίστηκε με κάγκελα. Όπως λοιπόν το κράτος προσπαθεί να καταστείλει οποιαδήποτε φωνή αντίστασης εκδηλώνεται στο κοινωνικό πεδίο, έτσι και οι πανεπιστημιακές αρχές επιχειρούν να καταπνίξουν οποιαδήποτε φωνή υψώνεται είτε με την άμεση καταστολή είτε με την υποδόρια αφομοίωσή της.

Στην κατεύθυνση της καταστολής και της φίμωσης κάθε αντιστεκόμενης φωνής έρχεται να προστεθεί και η εκχώρηση του παλιού ψυχιατρείου στο ΤΑΙΠΕΔ. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την ολοφάνερη πλέον εισχώρηση και του ιδιωτικού κεφαλαίου στις ζωές μας, καθιστώντας το πανεπιστήμιο μια επιχείρηση που στοχεύει στην κερδοφορία με οποιονδήποτε τρόπο. Ο εκάστοτε ιδιώτης όντας στυλοβάτης του κράτους και του κεφαλαίου μπορεί να καταστείλει πολύ πιο εύκολα και άμεσα μια δράση η οποία στοχεύει στην αμφισβήτησή τους. Και λαμβάνοντας υπόψιν την περιστοίχηση του χώρου με κάγκελα τώρα που είναι ακόμα “δημόσιος”, μπορούμε να φανταστούμε τί θα επακολουθήσει αν αυτός ιδιωτικοποιηθεί.

Μια γεύση του τί μέλει γενέσθαι έχουμε πάρει ήδη τα τελευταία χρόνια που η σίτιση και η στέγαση όντας ιδιωτικοποιημένες παρέχονται σε όλο και λιγότερα άτομα, με όλο και πιο αυστηρά κριτήρια, ενώ θα έπρεπε να αποτελούν αγαθά ελεύθερα για όλους.

Ένα ακόμα καίριο ζήτημα είναι η προσπάθεια απομάκρυνσης του ΟΚΑΝΑ από το χώρο του παλιού ψυχιατρείου με πρόσχημα την ασφάλεια των φοιτητών. Όποιος κάνει τον κόπο να επισκεφτεί την κεντρική ιστοσελίδα του Ιονίου Πανεπιστημίου θα δει την ανακοίνωση της πρυτάνεως Σαλή-Παπασαλή στην οποία αναφέρεται πως η συνύπαρξη του ΟΚΑΝΑ με το πανεπιστημιακό campus(!) είναι απαράδεκτη και επικίνδυνη για τους φοιτητές αλλά και τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής. Η πρύτανις μάλιστα επικαλείται και την υπόσχεση που της έδωσε ο ομοιδεάτης της πρώην υπουργός υγείας Άδωνις Γεωργιάδης, για τη μεταφορά του ΟΚΑΝΑ στο νέο νοσοκομείο της Κέρκυρας το οποίο βρίσκεται εκτός πόλης.

Είναι φανερό λοιπόν ότι πάει να γίνει καθεστώς το τρίπτυχο Υγεία-Τάξη-Ασφάλεια που θα έχει ως αποτέλεσμα τη μετατροπή του πανεπιστημίου σε μια νεκρή κοινωνικά ζώνη και ένα γκέτο πλουσίων και υποταγμένων.

Ως Via Revolta ήμασταν και θα παραμείνουμε αντίθετοι σε κάθε προσπάθεια αποστείρωσης και φίμωσης που στόχο έχει τη δημιουργία μιας κοινωνίας-φυλακής στην οποία χωρούν μόνο οι “υγιείς και φιλήσυχοι” και οποιοσδήποτε, είτε αποκλίνει από τα κυρίαρχα κοινωνικά πρότυπα είτε προσπαθεί να τα ανατρέψει, απομακρύνεται ή και εξοντώνεται.

ΟΥΤΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΟΥΤΕ ΙΔΙΩΤΙΚΟ

ΕΠΑΝΟΙΚΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΝΑΓΚΕΣ

Αναδημοσίευση κειμένου σχετικά με την παραχώρηση του κτιρίου του Γενικού Νοσοκομείου Κέρκυρας στους μπάτσους.

Το κείμενο αυτό είναι μια πρωτοβουλία της αναρχικής ομάδας cumulonimbus. Αφορά το ζήτημα της παραχώρησης του κτιρίου του παλιού νοσοκομείου Κέρκυρας στην αστυνομία. Καλούμε κάθε ενδιαφερόμενο να επεξεργαστεί το ζήτημα και τις συνέπειες του, διαμορφώνοντας λόγο / προτάσεις. Απώτερος στόχος είναι να καλεστεί ανοιχτή συνέλευση το Σεπτέμβρη, η οποία θα συνδιαμορφώσει προτάσεις και δράσεις για την διεκδίκηση του κτιρίου προς όφελος της κοινωνίας.

ΠΟΣΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΧΩΡΑΝΕ ΣΕ ΕΝΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ;

            Από τότε που η ελληνική οικονομία μπήκε σε καθεστώς διεθνούς επιτήρησης, ήδη πριν την ψήφιση του πρώτου μνημονίου, όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις έκαναν σημαία τους τη “μείωση των δημοσίων δαπανών”. Οι περισσότεροι ψηφοφόροι – τηλεθεατές – καταναλωτές αυτής της χώρας, εύχονταν (και ακόμη εύχονται) οι κυβερνήσεις να φέρουν εις πέρας αυτό τον “υπέρτατο” στόχο. Μόνο που μερικές φορές πρέπει κανείς να προσέχει τι εύχεται, γιατί μπορεί να βγει αληθινό. Πόσο μάλλον όταν λίγοι ήταν αυτοί που σκέφτηκαν στα σοβαρά τι σημαίνει “εξοικονόμηση δημοσίων δαπανών”, λίγοι ήταν αυτοί που αντιλήφθηκαν τις συνέπειες που κρύβονται πίσω από δυσνόητες τεχνοκρατικές ορολογίες.

            Αυτό που ακολούθησε ήταν αυτό ακριβώς που θα περίμενε κανείς από μια σκληρή ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση. “Δημόσιες δαπάνες” βαφτίστηκαν σχεδόν αποκλειστικά οι μισθοί, οι συντάξεις, οι κοινωνικές παροχές όπως επιδόματα ανεργίας και φυσικά τα κονδύλια για την παιδεία και την υγεία. Στα πλαίσια αυτά είδαμε σχολεία, πανεπιστήμια, νοσοκομεία, δημόσιες υπηρεσίες και κοινωφελή ιδρύματα να κλείνουν, αποκλειστικά και μόνο με δημοσιονομικά κριτήρια, δίχως να ληφθεί καθόλου υπόψη η προσφορά τους στο κοινωνικό σύνολο. “Συγχωνεύσεις” το ονόμασαν, αλλά στην ουσία ως επι το πλείστον πρόκειται απλώς για καταργήσεις, που μάλιστα αναπόφευκτα δημιουργούν “πλεονάζον προσωπικό”, έτοιμο προς απόλυση. Συνέπεια της πολιτικής αυτής ήταν μαθητές να χρειάζεται να μετακινούνται καθημερινά σε γειτονικά (ή όχι και τόσο γειτονικά) χωριά για να πάνε σχολείο, ασθενείς να πρέπει να διανύουν μεγάλες αποστάσεις για να εξεταστούν ή να νοσηλευτούν και από την κατάσταση αυτή δεν εξαιρέθηκαν φυσικά ούτε κάτοικοι νησιών, καθώς οι ταμειακές ανάγκες του κράτους κρίθηκαν σημαντικότερες.

            Αντιθέτως, στον τομέα της δημόσιας τάξης και ασφάλειας, το κράτος δεν φαίνεται να ανησυχεί πολύ για τα οικονομικά του, αφού έχει ήδη ανακοινώσει τη δημιουργία νέων πανάκριβων ομάδων καταστολής 1. Παράλληλα, ιδιαίτερα από υπουργίας Ν. Δένδια και έπειτα, η αστυνομία έχει επιδοθεί σε ένα σχιζοφρενικό ντελίριο εξοπλισμών που αντοιστοιχεί σε στρατιωτικές μονάδες σε εμπόλεμη ζώνη 2. Μόνο που στην περίπτωσή μας, ο εξοπλισμός αυτός προορίζεται για χρήση ενάντια στον πληθυσμό της χώρας.

            Το έτος 2010 το Γενικό Νοσοκομείο Κέρκυρας μεταφέρθηκε από το παλιό κτίριο που ήταν στο κέντρο της Κέρκυρας, στο νέο στο Κοντόκαλι, 15 χιλιόμετρα έξω από την πόλη. Και θα περίμενε κανείς ότι το παλιό κτίριο θα αποκτούσε κάποια χρήση προς όφελος της κερκυραϊκής κοινωνίας. Άλλωστε υπήρχαν (και ακόμη υπάρχουν) πάρα πολλές προτάσεις για την αξιοποίησή του. Ο Ν.Δένδιας όμως φαίνεται ότι είχε άλλη άποψη, και αυτή δεν ήταν άλλη από τη μεταφορά όλων των αστυνομικών υπηρεσιών (και της πυροσβεστικής) στο χώρο του παλιού νοσοκομείου. Τόσο ο Δένδιας όσο και ο διοικητής του Γενικού Νοσοκομείου Κέρκυρας Κ. Γρηγορόπουλος υποστήριξαν ότι με δεδομένη την οικονομική κατάσταση, η λύση που επιλέχθηκε ήταν “η πλέον ρεαλιστική” αφού δεν υπάρχει δυνατότητα να δημιουργηθούν δομές που απαιτούν πρόσληψη προσωπικού και μεγάλα κόστη λειτουργίας 3.

            Προσπαθούν να μας πείσουν να αποδεχόμαστε ως “ρεαλιστικό” το θέατρο του παραλόγου. Ακόμη περισσότερο, στα τελευταία χρόνια της αστικής μνημονιακής δημοκρατίας, όπου συνεχώς το αδιανόητο παρουσιάζεται ως αυτονόητο, ενάντια σε κάθε λογική και στοιχειώδη αντίληψη των πραγμάτων. Έχουμε επίσης συνηθίσει να λαμβάνουν τις “ρεαλιστικές” αποφάσεις κάποιοι που ξέρουν τις ανάγκες μας καλύτερα από εμάς και επομένως εμείς θα πρέπει σαν καλοί υπήκοοι να δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα τη μοίρα μας.

            Ας δούμε λοιπόν κάποιες προτάσεις που δεν θεωρήθηκαν “ρεαλιστικές” από τον Ν. Δένδια και τον Κ. Γρηγορόπουλο, προφανώς διότι κατά τη γνώμη τους είναι ουτοπικές.

            ΚΕΝΤΡΟ ΥΓΕΙΑΣ ΑΣΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ

            Ήδη πριν τη μεταφορά του νοσοκομείου, υπήρχε πρόταση για τη δημιουργία Κέντρου Υγείας Αστικού Τύπου. Η πόλη της Κέρκυρας αυτή τη στιγμή είναι από τις ελάχιστες (ίσως και η μοναδική στη χώρα) που δεν διαθέτει ένα κέντρο υγείας μέσα στην πόλη. Ένα κέντρο υγείας είναι απολύτως αναγκαίο για την εξυπηρέτηση των επειγόντων περιστατικών, στα οποία ο ασθενής ή τραυματίας κινδυνεύει να χάσει τη ζωή του, αν χαθεί πολύτιμος χρόνος μέχρι να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες (πχ ας φανταστούμε περιστατικό εμφράγματος να πρέπει να μεταφερθεί στο Κοντόκαλι). Παράλληλα, η πρωτοβάθμια περίθαλψη κοντά στη γειτονιά θα εξυπηρετούσε σε τεράστιο βαθμό τις μικρές καθημερινές ανάγκες των ασθενών στα εξωτερικά ιατρεία. Είναι εξωφρενικό να χρειάζεται κάποιος να ταξιδέψει 15 χιλιόμετρα μέχρι το Κοντόκαλι για την αντιμετώπιση ενός μικρού τραύματος, ή για να εξετάσει ένας γιατρός τον πυρετό του. Τέλος, ένα κέντρο υγείας θα μπορούσε να απαλλάξει τους χρονίως πάσχοντες από τη χρονοβόρα διαδικασία να μεταβαίνουν πολλές φορές την εβδομάδα για μια επαναλαμβανόμενη θεραπεία (πχ. αιμοκάθαρση, χημειοθεραπείες κλπ) στο νέο νοσοκομείο. Οι άνθρωποι αυτοί επιβαρύνονται καθημερινά με τεράστια έξοδα μετακίνησης με το αυτοκίνητο, το ταξί ή με την άθλια και πανάκριβη συγκοινωνία, και αυτό για κάποιους μπορεί να συνεχίζεται εφ όρου ζωής.

            Τα επείγοντα περιστατικά, τα εξωτερικά ιατρεία και οι χρόνιες θεραπείες αποτελούν τον μεγαλύτερο όγκο εργασίας για οποιοδήποτε νοσοκομείο. Όλα αυτά τα περιστατικά συνωστίζονται σήμερα στο ισόγειο του νέου κτιρίου και η κατάσταση που επικρατεί εκεί είναι ευρέως γνωστή και δεν χρειάζεται να επεκταθούμε περισσότερο.

            Η πρόταση για τη δημιουργία κέντρου υγείας υποστηρίχτηκε και από το δημοτικό συμβούλιο το έτος 2009 και ψηφίστηκε ομόφωνα 4. Μάλιστα, o δήμος πρότεινε επιπλέον τη δημιουργία στον ίδιο χώρο μονάδας χρονίως πασχόντων, μονάδας αποκατάστασης, μονάδας φιλοξενίας εγκαταλελειμμένων ατόμων, κακοποιημένων γυναικών, παροχής βοήθειας σε χρήστες ναρκωτικών και ατόμων με ειδικές ανάγκες (ΑΜΕΑ). Η πρόταση του δήμου περιελάμβανε και την επίλυση ενός ακόμη τοπικού προβλήματος, αυτή του κυκλοφοριακού, με τη δημιουργία πολυόροφου υπόγειου χώρου στάθμευσης στο προάυλιο του παλιού νοσοκομείου. Σύμφωνα με το σχέδιο του δήμου, το έργο θα ήταν αυτοχρηματοδοτούμενο, αφού τα έσοδα του χώρου στάθμευσης θα κάλυπταν τα έξοδα λειτουργίας του υπέργειου κέντρου υγείας.

            Η συγκεκριμένη πρόταση προέκυψε μετά από ηλεκτρονική ψηφοφορία που πραγματοποιήθηκε στην ιστοσελίδα του δήμου. Αποτέλεσμα της ψηφοφορίας ήταν να προκριθεί από την τοπική κοινωνία η λύση του κέντρου υγείας αστικού τύπου και μάλιστα με τεράστια διαφορά από τις υπόλοιπες προτάσεις.

            Όμως ο διοικητής του νοσοκομείου Κέρκυρας Κ. Γρηγορόπουλος, αντί να συνταχθεί με την ιδέα του Κέντρου Υγείας Αστικού Τύπου, που άλλωστε αφορά και τη λειτουργία του νοσοκομείου που διοικεί και θα αναβάθμιζε σε τεράστιο βαθμό της υπηρεσίες υγείας στο νησί, προτίμησε να παραδώσει το κτίριο του παλιού νοσοκομείου στα χέρια του Υπουργού που Πουλάει Προστασία στον Πολίτη, Ν. Δένδια. Ποιος θα περίμενε κάτι διαφορετικό από αυτόν που μοναδικό του μέλημα είναι να ακολουθεί πιστά τις εντολές των αφεντικών του, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να γράψει στα παλιά του τα παπούτσια την υγεία των κατοίκων του νησιού; Μιλάμε για αυτόν που στέλνει φιρμάνια με “εντέλεσθε” – διαταγές σε γιατρούς να προβούν σε απλήρωτες επιπλέον εφημερίες με απειλή εισαγγελέα ή απόλυσης, ακόμη και αν αυτό σημαίνει 36 ώρες συνεχούς εργασίας 5. Μιλάμε για αυτόν που όχι μόνο δεν έχει φροντίσει για την αναπλήρωση των τρομακτικών κενών στο προσωπικό του νοσοκομείου, αλλά ούτε καν έχει διεκδικήσει την κάλυψη εξαιρετικά επειγόντων ελλείψεων σε γιατρούς στην καρδιολογική κλινική.

            Ο Κ. Γρηγορόπουλος προβάλει ως “ρεαλιστική” λύση τη στέγαση της αστυνομίας στο παλιό κτίριο του νοσοκομείου, θέτοντας ως προτεραιότητα το ζήτημα των δημοσίων εξόδων, δεν πείθει όμως ούτε τον πιο ευκολόπιστο. Την ίδια στιγμή που υπάρχουν απλήρωτες εφημερίες γιατρών από το έτος 2011, ξοδεύει 40.000 ευρώ σε εταιρεία σεκιούριτι για τη φύλαξη του νέου (αλλά και του παλιού!) νοσοκομείου για δύο μήνες 6. Τη στιγμή που στο νοσοκομείο παρατηρούνται τεράστιες ελλείψεις σε ιατρικό υλικό και αναλώσιμα, ξοδεύει 1.200.000 ευρώ σε εργολάβο καθαριότητας για το έτος 2012 7 και 970.000 για το έτος 2013 8.

            Η πλήρης ευθυγράμμιση του Κ. Γρηγορόπουλου με τον υπουργό Ν.Δένδια είναι τέτοια που επεκτείνεται ακόμη και σε ζητήματα καταστολής. Δεν ξεχνάμε ότι εταιρεία σεκιούριτι, αμοιβόμενη από πόρους του νοσοκομείου, φύλαγε επί ένα τετράμηνο το καμένο κτίριο της κατάληψης Δράκα στη Λ. Αλεξάνδρας 15 ιδιοκτησίας Νοσοκομείου Κέρκυρας, λίγα μέτρα απόσταση από την γενική αστυνομική διεύθυνση, προκειμένου αυτή να μην επανακαταλειφθεί και ξαναλειτουργήσει. Ούτε ξεχνάμε την πιο πρόσφατη επέμβαση της αστυνομίας μέσα στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, για την εκκένωση κτιρίου ιδιοκτησίας Νοσοκομείου, στις 9.4.2013, που έγινε κατόπιν εντολής του Γρηγορόπουλου, με αποτέλεσμα τη σύλληψη 10 φοιτητών.

ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΣΤΙΕΣ

            Ας παραθέσουμε άλλη μια δική μας ”μη ρεαλιστική” πρόταση, που θα έλυνε ένα ακόμη χρόνιο πρόβλημα, που αφορά τη στέγαση των φοιτητών του Ιονίου Πανεπιστημίου. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται το φαινόμενο φοιτητές να εγκαταλείπουν την Κέρκυρα ακόμη και τις σπουδές τους, αφού δεν εχουν χρήματα για τη στέγαση και την διαβιωσή τους. Το πανεπιστήμιο έδω και πολλά χρόνια χρησιμοποιεί ως φοιτητική εστία ένα κτίριο 74 δωματίων, αριθμός αναντίστοιχος με τον αριθμό των χιλιάδων φοιτητών του Ιονίου Πανεπιστημίου. Παρόλα αυτά, το πανεπιστήμιο σπαταλούσε (και σπαταλάει) υπέρογκα ποσά μισθώνοντας ξενοδοχεία, ώστε να στεγάζει τους φοιτητές του, εδώ και δύο δεκαετίες. Παρόλα αυτά, μέχρι και σήμερα, το μεγαλύτερο μέρος των φοιτητών εξακολουθεί να στεγάζεται με ενοίκιο. Μόνο για το έτος 2008-09, οι πρυτανικές αρχές έδωσαν στους ξενοδόχους το ποσό των 1.033.362 ευρώ, το 2009-10 ποσό 1.120.046 ευρώ,το 2010-11 ποσό 780.325 ευρώ, το 2011-12 ποσό 307.174 ευρώ και το έτος 2012-13 643.307 ευρώ 9 !

            Οι πρυτανικές αρχές, από τη μετακόμιση του νοσοκομείου το 2009 μέχρι σήμερα, θα μπορούσαν να έχουν διεκδικήσει να παραχωρηθεί το κτίριο του παλιού νοσοκομείου στο πανεπιστήμιο. Το συγκεκριμένο κτίριο, είναι ήδη αρκετά καλά διαμορφωμένο στο εσωτερικό του, ώστε να μπορεί να αποτελέσει φοιτητική εστία με ασυγκρίτως λιγότερα χρηματα από αυτά που δόθηκαν στους ξενοδόχους τα προηγούμενα χρόνια.

            Απ’ότι φαίνεται,όμως, ούτε αυτή η εναλλακτική πρόταση για χρήση του κτιρίου είναι αρκετά ρεαλιστική και βιώσιμη για τους Κ.Γρηγορόπουλο και Ν.Δένδια. Προφανώς, την ίδια άποψη θα ασπάστηκε και η σημερινή πρύτανης του Ι.Π Σ.Παπασαλλή. Αυτή που με χρήματα του πανεπιστημίου παραβρέθηκε στο συνέδριο της Ν.Δ στη Δ.Ε.Θ 10, αυτή που δαπανά το εξωφρενικό ποσό των 133.000 ευρώ σε εταιρία σεκιούριτι (για το διάστημα από 01-02-13 εώς 31-12-13) για τη φύλαξη (!) των κτιριακών εγκαταστάσεων του πανεπιστημίου11 (άραγε τι προστατεύουν και από ποιον); Αυτή που προέβη σε δωρεά 48.000€ στο Δήμο Αθηναίων για τη δημιουργία γλυπτοθήκης ταφικής τέχνης στο 1ο Νεκροταφείο Αθηνών 12. Τέλος, δεν ξεχνάμε ότι είναι αυτή που έδωσε εντολή για την εκκένωση του φοιτητικού στεκιού στις αρχές Αυγούστου του 2012 από την αστυνομία, όπως και ήταν υπεύθυνη για την αναίτια σύλληψη των 28 φοιτήτων στο κτίριο της πρυτανείας στις 17/1/2013 13.

ΠΩΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

            Φαίνεται ότι ο Ν.Δένδιας έκανε προσωπική του υπόθεση το θέμα της παραχώρησης του κτιρίου του παλιού νοσοκομείου στα χέρια του, κινώντας γη και ουρανό για να το επιτύχει. Απέσπασε την συγκατάθεση του πλέον απαραίτητου προσώπου, του διοικητή του νοσοκομείου, ο οποίος προέβη σε μια ενέργεια επιζήμια για το ίδιο το νοσοκομείο που διοικεί. Εξασφάλισε την υπογραφή του υπουργού υγείας Ανδρέα Λυκουρέντζου, τον οποίο και ευχαρίστησε δημόσια 14, για τη γενναιοδωρία του να “χαρίσει” ένα κτίριο αρμοδιότητας του υπουργείου του. Η κυβέρνηση προσπαθούσε επί μήνες να “περάσει” την παραχώρηση του κτιρίου στο υπουργείο δημόσιας τάξης, με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου του υπουργείου εργασίας και υπουργείου υγείας. Η μεθόδευση αυτή απορρίφθηκε δύο φορές στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της βουλής, διότι, ακόμη και για την αστική μνημονιακή δημοκρατία τους, προέκυπταν θέματα αντισυνταγματικότητας. Τελικά ο Ν.Δένδιας φρόντισε να χρησιμοποιηθεί το κτίριο όπως ενδιαφέρει τον ίδιο, “περνώντας” την παραχώρηση με τροπολογία σε νόμο για την “Ανασυγκρότηση του Υπουργείου Ναυτιλίας και Αιγαίου” (!), μπερδεύοντας προφανώς τα πελάγη. Ακολουθήθηκε λοιπόν το γνωστό παραθυράκι που έχει επιτρέψει τα τελευταία χρόνια σε αυτήν την κυβέρνηση να νομοθετεί ό,τι την βολεύει, όποτε τη βολεύει, δίχως να δίνει λογαριασμό σε κανέναν.

            ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΙΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ ΣΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ

            Το σκάνδαλο της παραχώρησης του κτιρίου του παλιού νοσοκομείου στην αστυνομία δείχνει με τον καλύτερο τρόπο τις προτεραιότητες του σύγχρονου εξευρωπαϊσμένου αστυνομικού κράτους. Οι κοινωνικές ανάγκες μπαίνουν στο περιθώριο, οι γνώμες των τοπικών κοινωνιών αγνοούνται πλήρως, η βιτρίνα του κράτους πρόνοιας θρυμματίζεται και τη θέση της παίρνει το κράτος τάξης και ασφάλειας. Οι εξουσιαστές δεν έχουν πλέον κανένα ενδιαφέρον για την ιατρική περίθαλψη και την παιδεία των υπηκόων τους. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η καταστολή και η καθυπόταξη των κοινωνικών αντιστάσεων. Η εγκατάσταση των αστυνομικών δυνάμεων στα κέντρα των πόλεων είναι κομβικό σημείο για την επίτευξη αυτού του στόχου.

            Μπαίνουμε σε μια εποχή που το κράτος θα το βλέπουμε μόνο στην αστυνομική στολή. Η χώρα ήδη διολισθαίνει με ταχείς ρυθμούς σε τριτοκοσμικές συνθήκες, όσον αφορά τις κοινωνικές παροχές. Σύντομα, η εικόνα των άνεργων, άστεγων και εξαθλιωμένων ανθρώπων θα βρίσκεται σε ισχυρή αντίθεση με την εικόνα των καλοταϊσμένων, καλοπληρωμένων και πλήρως εξοπλισμένων αστυνομικών δυνάμεων, όπως άλλωστε ήδη είναι φανερό στα μεγάλα αστικά κέντρα. Όπως ακριβώς αρμόζει σε μια τριτοκοσμική χώρα.

Τουλάχιστον μέχρι να αποφασίσουμε να αντεπιτεθούμε και να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας.

—————————————————————————-

1. Ενδεικτικά έχει ανακοινωθεί η δημιουργία νέας αστυνομικής ομάδας “ράμπο”, στα πρότυπα των αμερικανικών ομάδων κρούσης, με βαρύ οπλισμό και θωρακισμένα οχήματα παντός εδάφους πολύ υψηλού κόστους (από 300.000 έως 500.000 ευρώ έκαστο). Αποστολή τους είναι να αντεπεξέρχονται με πολύ μειωμένες απώλειες (δικές τους, για τον κόσμο ποιος νοιάζεται) σε ανταλλαγές πυροβολισμών μέσα στις πόλεις. Επίσης έχει ανακοινωθεί η δημιουργία ειδικών ομάδων καταστολής διαδηλώσεων, που θα συνδράμουν σε ειδικές περιπτώσεις τις διμοιρίες των ΜΑΤ. (Πηγή: Τύπος της Κυριακής, 2.9.2012)

2. Εντελώς ενδεικτικά και μεταξύ πολλών άλλων: α) 3 οχήματα van με ραντάρ, ανιχνευτές κίνησης, κάμερες κανονικές και θερμικής απεικόνισης, αποστασιόμετρο, σύστημα επικοινωνίας και μεταφοράς δεδομένων, συνολικού κόστους 2.800.000 ευρώ. β) 2 οχήματα van με θερμικές κάμερες και κάμερες X-ray, συνολικού κόστους 2.300.000 ευρώ. γ) 2 ελικόπτερα με συστήματα παρακολούθησης, καταγραφής και κρυπτογραφημένης μετάδοσης εικόνας συνολικού κόστους 14.000.000 ευρώ, δ) 25 οχήματα μεταφοράς σκύλων (!) συνολικού κόστους 800.000 ευρώ, ε) 20 κάμερες ασφαλείας θερμικής απεικόνισης, συνολικής αξίας 1.000.000 ευρώ – 50.000 ευρώ η κάμερα… (πηγή: astynomia.gr – επίσημη ιστοσελίδα της αστυνομίας).

3. πηγή: corfupress.com, 16.12.2012

4. βλ. εισήγηση δημάρχου και απόφαση δημοτικού συμβουλίου 26.10.2009

5. πηγή: http://egesyk.wordpress.com/ Ένωση Γιατρών ΕΣΥ Κέρκυρας

6. πηγή: υπ’ αρ. πρωτ. 3429/19.2.2013, 1/2013 προκήρυξη μειοδοτικού διαγωνισμού ΓΝΚ

7. πηγή: υπ’ αρ. πρωτ. 21646/20.12.2011, 6/2011 προκήρυξη διαγωνισμού ΓΝΚ

8. πηγή: υπ’ αρ. πρωτ. 5016/8.3.2013, 3/2013 προκήρυξη διαγωνισμού ΓΝΚ

9. πηγή:απολογισμός πεπραγμένων Πρυτανίας Ιονίου Πανεπιστημίου που κοινοποιήθηκε στα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας στις. Για το έτος 2013, βλ. υπ’ αρ. πρωτ. 4278/21.12.2012 διακήρυξη ανοιχτού διαγωνισμού Ιονίου Πανεπιστημίου

10. πηγή: υπ’ αρ. πρωτ. Δ.Δ2/3640/14.9.2011 εντολή μετακίνησης εκτός έδρας Ιονίου Πανεπιστημίου

11. πηγή: υπ’ αρ. πρωτ. 4247/21.12.2012 διακήρυξη ανοιχτού διαγωνισμού Ιονίου Πανεπιστημίου

12. πηγή: 20/28.3.2012 πρακτικό συνεδρίασης, Διαύγεια, ΑΔΑ: Β4Γ646Ψ8ΝΨ-4Α1

13. πηγή: corfupress.gr 22.1.2013

14. πηγή: http://dendias.gr/gr/read/1177 Επίσημη ιστοσελίδα του Ν. Δένδια

Κείμενο καλέσματος σε πορεία την Παρασκευή 8/3 για το θάνατο των 2 φοιτητών στη Λάρισα.

Το παρακάτω κείμενο μοιράστηκε την Τρίτη σε κεντρική πλατεία της Κέρκυρας, και καλεί σε πορεία την Παρασκευή 8/3, με προσυγκέντρωση στις 7 μμ στο ΤΗΧΕΙ (παλιό ψυχιατρείο), για το θάνατο των 2 φοιτητών στη Λάρισα.

Απέναντι στην ασφυκτική σιωπή να πλημμυρήσουμε τους δρόμους με οργή.

28/2/2013, Λάρισα. 5 φοιτητές μην έχοντας άλλο τρόπο να ζεσταθούν, αναγκάζονται να καταφύγουν στην “εναλλακτική λύση” του μαγκαλιού. Αποτέλεσμα εξαιτίας της δηλητηριώδους έκλυσης μονοξειδίου του άνθρακα οι 2 να χάσουν τη ζωή τους και οι 3 να νοσηλεύονται στην εντατική σε κομματώδη κατάσταση.

Τα κυβερνητικά και μιντιακά παπαγαλάκια σπεύδουν σωρηδόν να χαρακτηρίσουν το συμβάν ως μεμονωμένο και ατυχές, αποπολιτικοποιώντας το και διαμορφώνοντας ένα κλίμα πανελλήνιου πένθους. Με βαθιά θλίψη και κροκοδείλια δάκρυα στα μάτια αποδίδουν ευθύνες στο “φονικό μαγκάλι”, στην “ελλειψη παιδείας” των φοιτητών, την “επιπολαιότητά” τους και στην κατανάλωση αλκοόλ.

Από το “όποιος συνδέει τους θανάτους με την τιμή του πετρελαίου είναι εμμονικός” του Πορτοσάλτε, φερέφωνο του Αλαφούζου, μέχρι το πνευματώδες σχόλιο σε κοινωνικό δίκτυο “αποτέλεσμα πολιτικής είναι που πήραν την ψησταριά και την έβαλαν μέσα?”, του τηλεπλασιέ, κυβερνητικού φασίστα Γεωργιάδη, ο στόχος είναι σαφής: η αποφυγή κακόβουλων σχολίων για όσους διαχειρίζονται τη ζωή μας.

Από αυτό το καλοστημένο παιχνίδι εντυπώσεων δε θα μπορούσαν να λείψουν τα κόμματα. Ανακοινώσεις επί ανακοινώσεων σε μια προσπάθεια άντλησης πολιτικής υπεραξίας· αριστερά και δεξιά φληναφήματα για ψάρεμα περισσότερων ψήφων, τον κατευνασμό της κοινωνικής οργής και την καταστολή της εξεγερσιακής μας τάσης.

Η συνταγή της κυριαρχίας πέτυχε για άλλη μια φορά, δοκιμασμένη άλλωστε τόσο καιρό να μετακυλύει τις ευθύνες της ίδιας σε “μαγκάλια” και προσωπικές αμέλειες. Οι μιντιακοί γκεμπελίσκοι “ανέλυσαν” και αυτό το “ατυχές” γεγονός λίγο πριν οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι νίψουν τας χείρας τους. Ας είναι καλά οι ιδεολογικoί μηχανισμοί της κυριαρχίας που  διασφαλίζουν την κανονικότητα.

Πέρα και έξω, όμως, από την αιθαλομίχλη των φτηνών επικοινωνιακών εντυπώσεων υπάρχει μια πραγματικότητα που δεν κρύβεται. Η πραγματικότητα που θέλει τους 5 φοιτητές να αναγκάζονται να ζεσταθούν με μαγκάλι. Η πραγματικότητα που θέλει χιλιάδες αστέγους στους δρόμους και τόσα άδεια σπίτια να ρημάζουν. Η πραγματικότητα που θέλει όλο και περισσότερους να στοιβάζονται σε ουρές ελεημοσύνης και να ψάχνουν στα σκουπίδια. Η πραγματικότητα των καθημερινών αυτοκτονιών. Η πραγματικότητα της συνθήκης του κοινωνικού αποκλεισμού από τα στοιχειώδη αγαθά.

Μιας συνθήκης που επιβάλλεται τόσο από τις μνημονιακές πολιτικές και τα ντόπια αφεντικά, όσο και από την ίδια τη συνθήκη  της κρατικής διαμεσολάβησης και υποβάθμισης της ζωής μας στο βωμό της περιώνυμης “ανάπτυξης”. Μιας συνθήκης που επιφέρει δύο τινά –πάντα μέσα στο πλαίσιο της νομιμότητας-: είτε τη φυσική εξόντωση του κοινωνικού σώματος, είτε την οριακή επιβίωσή του.

Στο ψευτοδίλημα θάνατος ή επιβίωση που μας προσφέρει η κυριαρχία επιλέγουμε αγώνα για ζωή. Γιατί αρνούμαστε να διαμεσολαβείται η ζωή μας, γιατί αρνούμαστε να υπακούσουμε στα κελεύσματα κράτους και αφεντικών για την “ομαλή έξοδο από την κρίση”. Γιατί για εμάς ο θάνατος των δύο φοιτητών δεν ήταν ατύχημα, αλλά ακόμη μία δολοφονία με θύτες το κράτος και το κεφάλαιο.

Κι αν αυτό μας κάνει “απαίδευτους, επιπόλαιους και εμμονικούς”, αυτούς τους κάνει δολοφόνους.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ, ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ “ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΕΣ ΑΝΑΘΥΜΙΑΣΕΙΣ”, ΠΟΡΕΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 8/3
ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 19:00, ΤΗΧΕΙ (ΠΑΛΙΟ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΟ)

Κείμενο για τους 4 αναρχικούς συλληφθέντες της Κοζάνης.

Για τη δημοκρατία τους είμαστε όλοι τρομοκράτες.

Την Παρασκευή 1 Φλεβάρη πραγματοποιούνται δύο ταυτόχρονες ληστείες στην Αγροτική Τράπεζα και στο Ταχυδρομείο, στο Βελβεντό Κοζάνης. Συλλαμβάνονται τέσσερις αναρχικοί αγωνιστές, τρεις στη Βέροια και ένας στον Πολύμυλο Κοζάνης. Μετά από τη σύλληψη οδηγούνται στα κεντρικά της αστυνομίας στη Βέροια όπου βασανίζονται απάνθρωπα και απροκάλυπτα από τα κρατικά σκυλιά. Ακολουθήθηκε η «τυπική» ανακριτική διαδικασία: κουκούλα στο κεφάλι, δεμένοι πισθάγκωνα με χειροπέδες και πολύωρο γρονθοκόπημα στο πρόσωπο. Την επόμενη της σύλληψης, δημοσιοποιούνται οι χλευαστικά επεξεργασμένες φωτογραφίες – με επιμελώς ατημέλητη χρήση του photoshop – και τα στοιχεία των συλληφθέντων, αναδεικνύοντας για ακόμα μια φορά τον καταλυτικό ρόλο των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης στην εξάλειψη οποιουδήποτε στοιχείου ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Σκοπός μας δεν είναι ούτε να θυματοποιήσουμε ούτε να ηρωποιήσουμε τους τέσσερις συντρόφους, αλλά να καταδείξουμε την βαναυσότητα του «κράτους δικαίου» και τη χυδαιότητα των εντολοδόχων του.

Και όπως μας λένε κυβερνητικοί φορείς: η βία είναι μονοπώλιο του κράτους. Όποιος τολμάει, λοιπόν, να σπάει το μονοπώλιο αυτό, βαφτίζεται από το νοσταλγό της χούντας, Δένδια, «τρομοκράτης». Ας μιλήσουμε λοιπόν για τρομοκρατία…

Όπως είχε πει και ο Μπρεχτ “Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυση μίας?”. Γιατί τρομοκρατία δεν είναι να επαναοικειοποιείσαι τον κλεμμένο από το κράτος και το κεφάλαιο (τράπεζες) κοινωνικό πλούτο, τον οποίο ο ίδιος έχεις παράξει. Οι τράπεζες αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο του καπιταλιστικού συστήματος το οποίο εξ’ ορισμού συντηρείται και διαιωνίζεται μέσω της οικονομικής και κοινωνικής ανισότητας, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και του κοινωνικού κανιβαλισμού. Ειδικά σήμερα που τα παραπάνω οξύνονται, οι τράπεζες παίζουν ακόμα πιο καθοριστικό ρόλο καθώς την εξαθλίωση που βιώνουμε, τη βιώνουμε ακριβώς γιατί η όλη προσπάθεια καταπολέμησης της κρίσης (μνημόνιο, περικοπές κλπ) επικεντρώνεται στη διάσωσή τους. Μιας διάσωσης για την οποία θυσιάζονται τα όποια κεκτημένα μας αλλά και κυριολεκτικά ανθρώπινες ζωές. Όταν σε κάθε στενό των μεγαλουπόλεων κοιμάται ένας άστεγος , όταν μαθητές λιποθυμάνε λόγω ασιτίας και όταν τα είδη πρώτης ανάγκης γίνονται πλέον πολυτέλεια, τότε το να βαφτίζουν τρομοκρατία την απαλλοτρίωση, δείχνει το επίπεδο της κοινωνικής αποβλάκωσης που προσπαθεί να επιβάλλει η κυριαρχία.

Τρομοκρατία είναι να σου επιβάλλουν να ζήσεις με 400 ευρώ για βασικό μισθό. Τρομοκρατία είναι τα χαράτσια και το κόψιμο του ρεύματος . Τρομοκρατία είναι η αναμονή στις ουρές του ΟΑΕΔ. Τρομοκρατία είναι η διαρκής προσπάθεια για επιβίωση, η οποία δεν σου αφήνει περιθώρια να ζήσεις. Τρομοκρατία είναι οι καθημερινές πλέον αυτοκτονίες. Τρομοκρατία είναι τα δελτία των 8, η παραπληροφόρηση και η διάχυση του φόβου. Τρομοκρατία είναι οι μπατσοκρατουμένες πόλεις. Τρομοκρατία είναι η πρέζα. Τρομοκρατία είναι οι κάμερες παρακολούθησης που μας επιβλέπουν συνεχώς. Τρομοκρατία είναι τα κλουβιά, μέσα στα οποία η δημοκρατία τους στοιβάζει ανθρώπινες ψυχές. Τρομοκρατία είναι οι δολοφονίες μεταναστών από φασίστες, ένστολους και μη. Τρομοκρατία είναι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Όλη αυτή η τρομοκρατία ενισχύεται και υλοποιείται από ένα ξέφρενο όργιο καταστολής. Καταστολή την οποία βιώνουμε όταν πορείες πνίγονται στα χημικά, διαδηλωτές τραυματίζονται από τα γκλομπς των μπάτσων, όταν απεργίες κηρύσσονται παράνομες και καταλήγουν σε επιτάξεις, όταν απελευθερωμένοι χώροι εκκενώνονται και σφραγίζονται, όταν άνθρωποι που αποκλίνουν από τη νόρμα στοχοποιούνται, όταν η επίσημη κρατική γραμμή είναι το ρουφιανιλίκι και όταν αγωνιστές βασανίζονται.

Η πρακτική των βασανιστηρίων από το κράτος δεν είναι καινούριο φαινόμενο, απλώς τώρα γίνονται ξεδιάντροπα και απροκάλυπτα. Σηματοδοτείται μια μετάβαση σε ένα νέο, αναβαθμισμένο καθεστώς καταστολής και τρομοκρατίας καθώς μέχρι τώρα φρόντιζαν οι βρωμιές τους να μη βγαίνουν στη φόρα. Αυτό άρχισε να αλλάζει από τον Οκτώβρη, με τη σύλληψη και τον βασανισμό των 15 αντιφασιστών στη ΓΑΔΑ, συνεχίστηκε και οξύνθηκε με την ολοφάνερη βαρβαρότητα με την οποία μεταχειρίστηκαν τους τέσσερις συλληφθέντες στην Κοζάνη. Η δικαιολογία αυτή τη φορά ήταν ότι οι τραυματισμοί προκλήθηκαν μόνο κατά τη διάρκεια της σύλληψής τους καθώς υποτιθέμενα αντιστάθηκαν. Φυσικά, οι βασανιστές μέσω της ΕΔΕ που διεξήχθη κρίθηκαν αθώοι. Η κρατική επιδίωξη είναι ολοφάνερη: αυτή η μοίρα περιμένει όποιον τολμάει και αντιστέκεται ή φέρεται επιθετικά προς το κράτος και τους υποστηριχτές του.

Εντωμεταξύ, τα ΜΜΕ έρχονται να απογειώσουν τις κινηματογραφικές επιχειρήσεις της ΕΛ.ΑΣ. και του Δένδια, δημοσιοποιώντας και ουσιαστικά επαινώντας τα επιτεύγματά τους. Η διαπόμπευση γίνεται πλέον κοινή πρακτική ξεκινώντας από τις “τρομοκρατικές” οργανώσεις, συνεχίζοντας με τις οροθετικές ιερόδουλες, με τις φάτσες διαδηλωτών σε πορείες και καταλήγοντας σε οποιοδήποτε μέλος του ανταγωνιστικού κινήματος πέσει στα χέρια τους. Εν αντιθέσει, οποιοσδήποτε φασίστας μαχαιρώνει μετανάστες και αντιφασίστες, έχει πυροβόλα όπλα σπίτι του και συμμετέχει στα τάγματα εφόδου, εκεί που το κράτος δε θέλει να φανεί, φυσικά βρίσκεται στο απυρόβλητο. Από τη μία, όλο αυτό συντελεί σε μια έντεχνη προσπάθεια εκφοβισμού οποιουδήποτε διαφωνεί με τις κρατικές μεθοδεύσεις και από την άλλη επιχειρεί να καλλιεργήσει την απάθεια στους φιλήσυχους τηλεθεατές και ευυπόληπτους πολίτες.

Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, οι ληστές μιας τράπεζας θα αντιμετωπίζονταν ως ποινικοί, και μόνο. Εδώ όμως έρχεται το γεγονός ότι οι 4 σύντροφοι είναι αναρχικοί και το δηλώνουν απερίφραστα. Η κυριαρχία αυτό δεν το συγχωρεί, ούτε το ανέχεται. Έχει ουσιαστικά επιστρέψει το ιδιώνυμο όπου, αν είσαι αναρχικός ή μέρος του ριζοσπαστικού κινήματος εν γένει, διώκεσαι για τις πολιτικές σου πεποιθήσεις και πράξεις. Εδώ θέλουμε να σταθούμε στην στάση των 4 συντρόφων, η οποία από την πρώτη στιγμή παρέμεινε αξιοπρεπής και αμετακίνητη. Η αλληλεγγύη μας είναι δεδομένη σε κάθε αγώνα τους.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ Α. ΜΠΟΥΡΖΟΥΚΟ, Ν. ΡΩΜΑΝΟ, Ι. ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ, Δ. ΠΟΛΙΤΗ

Αναδημοσίευση κειμένου που μοιράστηκε στην παρέμβαση στην ΠΟΣΔΕΠ από 98FM, αυτοδιαχειριζόμενα στέκια & αυτόνομα σχήματα σχολών.

Αναδημοσίευση από εδώ.

[Τον Γεννάρη έγινε παρέμβαση από συντρόφους-ισσες έξω και μέσα από τα κεντρικά γραφεία της ΠΟΣΔΕΠ (Πανελλήνια Ομονσπονδία Συλλόγων Διδακτικού & Ερευνητικού Προσωπικού, Σταδίου 5, Αθήνα) για την αντιαλληλέγγυα στάση της στην έφοδο της αστυνομίας στο πανεπιστημιακό κτήριο της ΑΣΣΟΕ στις 28-12-12, όταν και πραγματοποιήθηκε εισβολή των μπάτσων με πρόσχημα την εύρεση χώρων αποθήκευσης προϊόντων παραεμπορίου. Αφού συνέλαβαν 16 μετανάστες μικροπωλητές μέσα και γύρω από τη σχολή, άρχισαν να παραβιάζουν τα γραφεία πολιτικών παρατάξεων δίνοντας έμφαση κυρίως στους κατειλημμένους χώρους του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού ΑΣΟΕΕ. Στο χώρο του στεκιού βρέθηκαν και κατασχέθηκαν τα μηχανήματα του ραδιοφωνικού σταθμού 98 FM – Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης,  ενός κινηματικού και αυτοοργανωμένου εγχειρήματος αντιπληροφόρησης το οποίο στεγάζεται και εκπέμπει από το συγκεκριμένο χώρο εδώ και χρόνια]

Μα καλά, ψάχνουν για ηλίθιους;

Θέλουν να μας πείσουν ότι το πρόβλημα δεν είναι η συνεχής υποτίμηση των ζωών μας μέσα από την δική τους διαχείριση της κρίσης, ότι δεν είναι πρόβλημα οι μισθοί που κόβονται όσο δεν πάει, που όλο και περισσότερα κοινωνικά κομμάτια εξαθλιώνονται, δεν είναι πρόβλημα οι φασίστες που αλωνίζουν στις γειτονιές με αστυνομική ασυλία.

Όχι. Το πρόβλημα βρίσκεται, απ’ ότι μας λένε τον τελευταίο καιρό, στους κατειλημμένους χώρους. Οπότε οι αρμόδιοι αποφασίζουν, τα media προετοιμάζουν ιδεολογικά το έδαφος και οι μπάτσοι εκτελούν τις διαταγές τους.  Πήραν σβάρνα τους  χώρους όπου στεγάζεται το «πρόβλημα», εκκενώνοντας τις καταλήψεις Villa Amalias και Σκαραμαγκά και εισβάλλοντας στη Λέλας Καραγιάννη. Η αστυνομική επιχείρηση στην ΑΣΟΕΕ στις 28/12 αποτελεί κομμάτι του ίδιου κατασταλτικού σχεδίου.

Φοιτητές και μετανάστες μαζί στο δρόμο.

Τα τελευταία χρόνια η ΑΣΟΕΕ αποτελούσε σημείο αναφοράς για δεκάδες μετανάστες μικροπωλητές καθώς οι δρόμοι γύρω από αυτήν συνέθεταν καθημερινά ένα υπαίθριο παζάρι. Με μεγάλες αστυνομικές επιχειρήσεις από τα τέλη 2011, που μεταφράστηκαν σε καθημερινές επιθέσεις διμοιριών των ματ και μπούκες ασφαλιτών σε σπίτια μεταναστών στη ευρύτερη περιοχή της βικτώριας, η παρουσία των μικροπωλητών περιορίστηκε μπροστά από την είσοδο του κτιρίου. Είναι κομμάτι των φοιτητών κατά κύριο λόγο από το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι ΑΣΟΟΕ, επέλεξε να δημιουργήσει σχέσεις μαζί τους και να σταθεί στο πλευρό τους απέναντι στις επιθέσεις. Αυτό το κοινό βίωμα στο δρόμο δημιούργησε και τη συνέλευση μεταναστών και αλληλέγγυων που δραστηριοποιείται μέχρι σήμερα. Η σύνδεση αυτή ενός κομματιού των ντόπιων με τους παρανομοποιημένους εργάτες, ήταν το πρόσχημα για την εισβολή. Πέρα απο αυτό όμως η επίθεση στην ΑΣΟΕΕ μπορεί να ειδωθεί και ως κομμάτι της αναδιάρθρωσης του ελληνικού πανεπιστημίου.

Το πανεπιστήμιο σε κρίση.

Η διαχείριση της κρίσης δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστη την κοινωνική σχέση πανεπιστήμιο. Καθώς αυτό δεν μπορεί πλέον να εκπληρώσει το ρόλο που είχε την περίοδο της κοινωνική ευημερίας (δηλαδή να προσφέρει πτυχία με αξία σε μεγάλο κομμάτι της ελληνικής νεολαίας), πλέον να εκπληρώσει οι δραστηριότητες που είναι ωφέλιμες για τα αφεντικά περιορίζονται στα ερευνητικά προγράμματα και σε ότι μπορεί να είναι άμεσα επικερδές για αυτό. Οπότε εντατικοποιεί τις ήδη υπάρχουσες σχέσεις εκμετάλλευσης στο εσωτερικό του, από τους απλήρωτους διδακτορικούς και μεταπτυχιακούς μέχρι την πιο υποτιμημένη μορφή εργασίας μέσα στο πανεπιστήμιο, τους εργάτες υπό καθεστώς εργολαβίας. Είναι προφανές ότι σε ένα τέτοιο πανεπιστήμιο δε χωράνε όσοι δεν εμπλέκονται άμεσα στο κύκλο συμφερόντων του. Από τη μία αρχίζει να περιορίζεται ό,τι θεωρείται πλέον ασύμφορο για τη λειτουργία του και από την άλλη για να επιβληθεί και ιδεολογικά το καινούργιο μοντέλο, δεν μπορεί να ανεχθεί στοιχεία εν δυνάμει απειλητικά η έξω-ακαδημαικά.

Εμείς είμαστε οι ανεπιθύμητοι.

Είμαστε φοιτητές και φοιτήτριες που δεν κοιτάμε μόνο την πάρτη μας αλλά οργανωνόμαστε σε συλλογικότητες και κοινωνικά εγχειρήματα (αυτοδιαχειριζόμενα στέκια, αυτοοργανωμένα ραδιόφωνα, site αντιπληροφόρησης, αυτόνομα σχήματα, ανοιχτές συνελεύσεις), και καταλαμβάνουμε χώρους, αλλά και χρόνο μέσα στην ακαδημαική ζωή του πανεπιστημίου για να στεγάσουμε τις δραστηριότητες μας, πολιτικές και πολιτισμικές. Οι συνελεύσεις μας λειτουργούν χωρίς ιεραρχίες και η διαχείριση των χώρων μας γίνεται από εμάς τους ίδιους χωρίς να αποκομίζουμε υλικό όφελος από αυτά που κάνουμε. Προσπαθούμε να αξιοποιούμε τις υποδομές του πανεπιστημίου για κινηματικούς σκοπούς και όχι μόνο ακαδημαϊκούς  Σε αυτά τα πλαίσια αναγνωρίζουμε μέσα στην πανεπιστημιακή κοινότητα και κομμάτια μή φοιτητικά που όμως με την δράσης τους ή την παρουσία τους ορίζουν το πανεπιστήμιο ώς ένα πεδίο κοινωνικό και όχι αποστειρωμένο. Τελικά θεωρούμε τους εαυτούς μας ως κομμάτι του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος. Στα μάτια των πρυτανικών αρχών και των καθηγητάδων είμαστε ανεπιθύμητοι και ο μοναδικός τρόπος για να μας απομακρύνουν από τον κοινωνικό μας χώρο είναι μέσω της καταστολής, γεγονός το οποίο διατηρείται σαν υπόνοια και πίσω από τα γραφόμενα στις ανακοινώσεις της ΠΟΣΔΕΠ. Προτιμούν ένα πανεπιστήμιο που θα αλωνίζουν οι μπάτσοι με το παραμικρό, παρά οι χώροι του να μένουν ανοιχτοί σε κοινωνικά υποκείμενα.

Ακριβώς επειδή είμαστε φοιτητές και φοιτήτριες έχουμε λόγο πάνω στο ποιοι και πως χωράνε στα πανεπιστήμια,  με ποιους θέλουμε να συνυπάρχουν και να λειτουργούν συλλογικά. Οι σχεδιασμοί για ένα “καθαρό” πανεπιστήμιο θα μας βρούν απέναντι τους.

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ, ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΜΕ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΑ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ

ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΟΥΜΕ ΡΩΓΜΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΓΥΑΛΑ

Αυτοδιαχειριζόμενα στέκια και αυτόνομα σχήματα από σχολές, 98 FM.

posdep3

Για την εισβολή των ΜΑΤ στην Πρυτανεία και τους 28 συλληφθέντες.

Εκκενώσεις καταλήψεων και αυτοοργανωμένων χώρων για να παταχθεί η ανομία. Ποινικοποίηση και βίαιη καταστολή απεργιών ώστε η δημοκρατία να συνεχίσει την ομαλή λειτουργία της. Εξευτελισμοί και βασανισμοί αγωνιστών στα αστυνομικά τμήματα για τη διασφάλιση της δημόσιας τάξης. Επιβολή καθεστώτος έκτακτης ανάγκης ώστε η χώρα επιτέλους να βαδίσει εκ νέου στον ένδοξο δρόμο της ανάπτυξης…

Μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα από μισές αλήθειες και ολόκληρα ψέματα, που αποτελεί την ανανεωμένη ατζέντα του κυρίαρχου πολιτικού λόγου, υπάρχει η πραγματικότητα.

Η πραγματικότητα που φανερώνει πως η εξουσία επιτίθεται με όλες τις δυνάμεις της, προωθώντας αδήριτα τον κρατικό ολοκληρωτισμό και τον φασιστικό οχετό· δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, άλλωστε.

Πλέον κανείς δεν μπορεί να σου δηλώσει με σιγουριά πως αν έχεις το ξεδιάντροπο θράσος να συμμετάσχεις σε μια πορεία, δε θα καταλήξεις στο νοσοκομείο από γκλομπ μπάτσου. Πλέον κανείς δεν μπορεί να σου εγγυηθεί πως αν κάνεις βόλτα με ποδήλατο και τυχαίνει να μην ανήκεις στην περίδοξη φυλή των καραφλών χιμπατζήδων, δε θα βρεθείς νεκρός από τα μαχαίρια νεοναζί δολοφόνων.

Πλέον κανείς δεν μπορεί να σου διασφαλίσει πως αν τολμήσεις να προσπαθήσεις να συζητήσεις με την πρύτανη Σαλή Παπασαλή, δε θα σε συλλάβουν οι μπάτσοι.

Πέμπτη, 17/1, λοιπόν. Ο σύλλογος φοιτητών του Τ.Ξ.Γ.Μ.Δ. αποφασίζει να έρθει σε επαφή με τις πρυτανικές αρχές στο χώρο της πρυτανείας με σκοπό να συζητήσουν για το εξάμηνο εξωτερικού, το οποίο με τον προαιρετικό χαρακτήρα που ξαφνικά απέκτησε υποβαθμίζει το τμήμα και τις σπουδές σε αυτό.

Η γνωστή σε όλους γλοιώδης αμοιβάδα Σαλή, που μην ξεχνάμε ήταν υποψήφια στο ψηφοδέλτιο επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας, κλειδαμπαρώνεται στο γραφείο της και καλεί τους μπάτσους. Επίσης καλεί την εισαγγελέα Χαρίκλεια Νταϊρούση· γνωστή για την ακούραστη προσπάθειά της για την εξάλειψη κάθε εξεγερσιακού και επαναστατικού στοιχείου στην Κέρκυρα, τις σχέσεις της με τον φασίστα υπουργό Δένδια, αλλά και την πρόσφατη άρνηση χορήγησης άδειας στον πολιτικό κρατούμενο Πολύκαρπο Γεωργιάδη.

Αποτέλεσμα η εισβολή των ΜΑΤ στην πρυτανεία, η σύλληψη 28 φοιτητών (όσους χωρούσε η κλούβα) με την κατηγορία της “διατάραξης οικιακής ειρήνης” και η κατάθεση των δακτυλικών αποτυπωμάτων τους.

Όμως ας το σφηνώσουν καλά στο μυαλό τους οι πρυτανικές αρχές και τα τσιράκια τους, οι μπάτσοι, οι ασφαλίτες και οι κάθε είδους ρουφιάνοι, πως τέτοια περιστατικά δεν μας τρομοκρατούν, ούτε μας ρίχνουν από τα σύννεφα. Αντιθέτως μας εξοργίζουν. Μας πεισμώνουν.

Μας κάνουν πιο αποφασιστικούς στον αγώνα μας για την κοινωνική αντεπίθεση, για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 28 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ.

ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ ΠΟΥ ΓΙΓΑΝΤΩΝΕΤΑΙ.

ΟΛΑ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ.

Κείμενο αλληλεγγύης στις καταλήψεις και τους αυτοοργανωμένους χώρους.

Την Πέμπτη 20.12.2012 στις 07.00 το πρωί δεκάδες μπάτσοι όλων των ειδών εισβάλλουν παρουσία εισαγγελέα στο κτίριο της Κατάληψης Villa Amalias στην Αθήνα, στην οδό Αχαρνών και Χέυδεν. Ένα άνευ προηγουμένου κύμα αλληλεγγύης ξεσπά σε ολόκληρη τη χώρα, με ανακοινώσεις και δράσεις αλληλεγγύης να διαδέχονται η μία την άλλη. Λίγες ημέρες αργότερα, την 28.12.2012, η αστυνομία εισβάλλει στην άδεια από φοιτητές (λογω διακοπών) ΑΣΟΕΕ, με το πρόσχημα της πάταξης του παραεμπορίου και συλλαμβάνει μετανάστες μικροπωλητές. Βεβαίως δεν παρέλειψαν να εισβάλλουν στα κατειλημμένα φοιτητικά στέκια που βρίσκονταν μέσα στο χώρο του πανεπιστημίου, και να κατασχέσουν κείμενα, αφίσες, βιβλία και τον εξοπλισμό του κινηματικού ραδιοφωνικού σταθμού 98 FM.

Την Τετάρτη, 9.1.2012, ομάδα 100 συντρόφων ανακαταλαμβάνει την εκκενωμένη και φυλασσόμενη από την αστυνομία Βίλα Αμαλίας, κατορθώνοντας το αδιανόητο και αποδεικνύοντας ότι η τόλμη, η συντροφικότητα και η αποφασιστικότητα είναι δυνατότερες από τα μέτρα ασφαλείας και τις διμοιρίες των ΜΑΤατζήδων.

Το κράτος νιώθει το κύρος του να τσαλακώνεται και απαντάει με ένα όργιο καταστολής: εκατοντάδες μπάτσοι όλων των ειδών συγκεντρώνονται μέσα σε λίγα λεπτά, αποκλείουν το δρόμο και πνίγουν στα χημικά ολόκληρη την περιοχή. Τελικά, πάνοπλη μονάδα των ΕΚΑΜ (!) εισβάλλει στο χώρο και συλλαμβάνει όλους τους συντρόφους. Επιπλέον προσάγονται και όλα τα άτομα που είχαν καταλάβει τα κοντινά γραφεία της ΔΗΜΑΡ σε ένδειξη αλληλεγγύης στη Villa Amalias. Η καταστολή όμως δεν σταματάει εκεί. Μετά από λίγες ώρες, η αστυνομία εισβάλλει στην κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά, συλλαμβάνοντας οκτώ άτομα.

Η Villa Amalias, κατειλημμένη από το έτος 1990, είναι από τις πιο παλιές καταλήψεις στη χώρα. Εκτός από κατάληψη στέγης, έχει πραγματικά τεράστια ιστορία στους κοινωνικούς αγώνες. Στα 22 χρόνια της ύπαρξής της έχει διοργανώσει αμέτρητες πολιτικές εκδηλώσεις και συζητήσεις, πορείες, θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες, στους χώρους της στεγάζει τυπογραφείο και έχει σηκώσει στις πλάτες της έναν ανεκτίμητο αντιφασιστικό αγώνα που εκτείνεται σε βάθος εικοσαετίας.

Η κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά στεγάζει πέρα από πολιτικές συνελεύσεις, συλλογικές κουζίνες, ξυλουργείο, συνεργείο επισκευής ποδηλάτων, βιβλιοθήκη, εγχειρήματα αυτομόρφωσης, χαριστικό παζάρι, αίθουσα χορού, μέχρι και πίστα αναρρίχησης και εργαστήριο ραπτικής! Πάνω απ’ όλα όμως, στεγάζει την πολιτική δράση εκατοντάδων αγωνιζόμενων ανθρώπων και έναν τρόπο οργάνωσης και ζωής πολύ διαφορετικό από τον κυρίαρχο.

Και οι δύο καταλήψεις αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα αναχώματα κατα του νεοφασισμού και των μαχαιροβγαλτών της χρυσής αυγής που προσπαθούν εδώ και χρόνια να μετατρέψουν ολόκληρο το κέντρο της Αθήνας σε Πλατεία Αγίου Παντελεήμονα. Η Βίλα Αμαλίας έχει δεχτεί δεκάδες επιθέσεις από τα φασιστικά πιθηκοειδή στη διάρκεια της ιστορίας της, τα οποια είχαν πάντα στο πλευρό τους την αστυνομία. Στην ευρύτερη περιοχή λειτουργεί επίσης η κατάληψη Λέλας Καραγιάννη, και η λαϊκη συνέλευση πλατείας Βικτωρίας, που στέκονται με την παρουσία τους εμπόδιο στις προσπάθειες κράτους και παρακράτους για να επιβάλλουν το φόβο, τα φασιστικά νυχτερινά μαχαιρώματα κατά των μεταναστών, το εμπόριο της πρέζας και την πώληση προστασίας στα μαγαζιά της περιοχής. Το παρακράτος δεν μπόρεσε μέχρι σήμερα να ξεφορτωθεί αυτές τις νησίδες ελευθερίας και αντίστασης. Και εδώ έρχεται να προσφέρει την πολύτιμη βοήθειά του η άκρως (δεξιά) επιτυχημένη επιλογή του κερκυραϊκού λαού Νίκος Δένδιας.

Η Δένδειος Λογική σπάει κόκκαλα: Τα μπουκάλια της μπύρας από το καφενείο και τις μαζικότατες συναυλίες είναι εν δυνάμει βόμβες μολότοφ. Το πετρέλαιο της σόμπας είναι εμπρηστικό υλικό. Η συμμετοχή σε πορείες είναι “τρομοκρατία”. Η κατάληψη και οργάνωση ενός εγκαταλελειμμένου και ρημαγμένου κτηρίου είναι “εστία ανομίας”. Ο διαδηλωτής είναι κουκουλοφόρος. Ο αντιφασιστικός αγώνας είναι κακούργημα. Η αριστερά και ο νεοναζισμός αποτελούν “άκρα” και δεν διαφέρουν σε τίποτα. Τα πολιτικά και επιχειρηματικά παράσιτα που ζουν εις βάρος της κοινωνίας είναι νόμιμα. Η τρικομματική συμμορία που κυβερνά αυτή τη χώρα είναι δημοκρατία. Η κλίκα που ψηφίστηκε από το 30% του 60% του λαού έχει δικαίωμα να νομοθετεί όπως της αρέσει, να απολύει όποιον θέλει, να δέρνει και να συλλαμβάνει απεργούς, να βασανίζει κατά το δοκούν μέσα σε αστυνομικά τμήματα, να διαπομπεύει στα μίντια διαδηλωτές, οροθετικές γυναίκες και όποιον άλλον θέλει – για λόγους “δημόσιας τάξης” βεβαίως – να φιμώνει δημοσιογράφους, να ξεπουλάει τη δημόσια περιουσία, να ξεριζώνει δάση για να χαρίζει χρυσάφι σε όποιον επιχειρηματία θέλει, να βάζει όσους φόρους θέλει όποτε θέλει, να αποφασίζει το διπλασιασμό της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης, να φυλακίζει και να κόβει το ρεύμα σε όποιον δεν έχει να πληρώσει, να αφαιρεί συντάξεις από ανάπηρους, να κλείνει παιδικούς σταθμούς, να σταματά να χορηγεί φάρμακα σε υπερήλικες. Και γενικώς για τέσσερα χρόνια από την εκλογή της να κάνει ότι γουστάρει. Ακόμη και τα κοινοβουλευτικά προσχήματα έχουν πια καταρρεύσει, αφού η κυβέρνηση νομοθετεί πλέον με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, χωρίς κοινοβουλευτική ψηφοφορία. Κατά τα λοιπά, δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας: οι εστίες ανομίας θα παταχθούν. Οι κατειλημμένοι χώροι που σφύζουν απο ζωή και πολιτικό λόγο θα κατασταλούν.

Το μήνυμα είναι σαφές, και όποιος δεν το έχει καταλάβει ας ανοίξει τα μάτια του: η ενασχόληση με τα κοινά είναι αδίκημα. Στη χώρα αυτή υπάρχει χώρος μόνο για ηλίθιους καταναλωτές, τηλεορασόπληκτα ζόμπι, χρυσαυγίτες μαχαιροβγάλτες και πειθήνιους ψηφοφόρους. Κάθε άνθρωπος αυτής της κοινωνίας οφείλει να μετατραπεί σε υπήκοο και ζητιάνο. Να πάψει να διεκδικεί το δικαίωμά του στη ζωή, να πάψει να αυτοοργανώνει τις ανάγκες του και να συλλογικοποιεί τις επιθυμίες και τις αντιστάσεις του. Κάθε ένας που χρειάζεται μια στέγη πάνω από το κεφάλι του και ένα πιάτο φαγητό, να απευθύνεται για ελεημοσύνη στην εκκλησία, στο δήμο ή στα συσσίτια της χρυσής αυγής.

Οτιδήποτε άλλο άλλωστε είναι έξω από την πολιτική οπτική του ακροδεξιού υπουργού Νίκου Δένδια. Στα νιάτα του ήταν μέλος της φασιστικής οργάνωσης ΕΝΕΚ (Ενιαίο Εθνικιστικό Κίνημα), ομοϊδεάτης του τσεκουροφόρου Μάκη Βορίδη, επίσης μέλους της ίδιας οργάνωσης. Ο τελευταίος ήταν επίσης πρόεδρος και μιας άλλης φασιστικής οργάνωσης, της χουντικής νεολαίας ΕΠΕΝ, διαδεχόμενος στην προεδρία της τον σημερινό αρχηγό της χρυσής αυγής Νίκο Μιχαλολιάκο. Και ιδού τα μόνα άκρα που υπάρχουν σήμερα στην ελληνική πολιτική σκηνή: η ακροδεξιά κυβέρνηση, το νεοναζιστικό δεκανίκι της και η αστυνομία υπό τις διαταγές τους.

Το μέλλον που ετοιμάζουν για κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο είναι ζοφερό. Δεν θα σταματήσουν πουθενά, μέχρι να εξαφανίσουν κάθε ίχνος ελευθερίας. Οι υπήκοοι αυτής της χώρας πρέπει να υποταχθούν στη μοίρα τους, που άλλωστε προβλέπεται και στην ισχύουσα νομοθεσία: Φτώχεια, ανεργία και εξαθλίωση, μέσα σε ένα περιβάλλον μηδενικής ελευθερίας, ανύπαρκτων δικαιωμάτων και κυριαρχίας του φόβου. Να μην έχουμε καμία αυταπάτη: οποιαδήποτε εναντίωση σε αυτήν την πορεία προς τη δυστυχία θα ονομαστεί “ανομία” και θα παταχθεί. Το κράτος έκτακτης ανάγκης, που δεν γνωρίζει όρια και περιορισμούς, και που επεμβαίνει όπου, όποτε και με όποιον τρόπο θέλει, ήδη εφαρμόζει το δόγμα της μηδενικής ανοχής ενάντια σε κάθε αγώνα και κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο, και δεν νιώθει την ανάγκη να τηρήσει κανένα από τα προσχήματα του παρελθόντος.

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, οι δικαιολογίες εξαντλούνται και η προσωπική ευθύνη έρχεται στο προσκήνιο αμείλικτη. Η στιγμή είναι ιστορική. Κάθε άνθρωπος με στοιχειώδη αξιοπρέπεια οφείλει άμεσα να αγωνιστεί ενάντια στην ποδοπάτηση της ζωής του. Το κράτος έκτακτης ανάγκης επιχειρεί ξεδιάντροπα να φιμώσει έναν – έναν τους αντιπάλους του και δεν θα σταματήσει μέχρι όλοι οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι να καταλήξουν ή στα σπίτια τους ή στη φυλακή. Όποιος δεν συμμετάσχει στον αγώνα, θα πρέπει να είναι προετοιμασμένος να ζήσει σε μια κοινωνία πολύ διαφορετική από αυτή που γνώριζε μέχρι σήμερα. Να ξεφύγουμε από τη λογική της νομιμότητας που οι δυνάστες μας συνεχώς επικαλούνται. Αν ο εφιάλτης που έχουν προετοιμάσει για τις ζωές μας ονομάζεται “νομιμότητα”, εμείς οφείλουμε να γίνουμε “εστίες ανομίας”.

Αφού κατέστειλε τους εργατικούς αγώνες, αφού ενταφίασε χιλιάδες μετανάστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, αφού επέβαλε το φόβο της επιβίωσης σε ένα τεράστιο μέρος της κοινωνίας, το κράτος έκτακτης ανάγκης στρέφεται τώρα στον πραγματικό του εχθρό: όσους ορθώνουν το ανάστημά τους, όσους διαθέτουν μαχητικότητα, πολιτικό λόγο και πάθος για την ελευθερία. Οι καταλήψεις, όπως επίσης και ο εν γένει αναρχικός / αντιεξουσιαστικός χώρος αποτελούν ένα μεγάλο μέρος των ριζοσπαστικών αυτών κομματιών της κοινωνίας. Απαρτίζεται όμως από ανθρώπους συνειδητοποιημένους, αποφασισμένους, και με ισχυρή αλληλεγγύη που ξεπερνά το φόβο της καταστολής και της τρομοκρατίας τους. Το ίδιο και ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, που θα αντισταθεί με αξιοπρέπεια διεκδικώντας τη ζωή του.

ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΚΑΘΙΑ. ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΠΑΡΕΙ ΘΑ ΜΑΤΩΣΕΙ.

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

Αλληλέγγυοι/ες Κέρκυρας

Αλληλεγγύη στην κατάληψη Villa Amalias.

Την Πέμπτη 20.12.2012 στις 07.00 το πρωί δεκάδες μπάτσοι όλων των ειδών εισβάλλουν παρουσία εισαγγελέα στο κτίριο της Κατάληψης Villa Amalias στην Αθήνα, στην οδό Αχαρνών και Χέυδεν. Η Villa Amalias, κατειλημμένη από το έτος 1990, είναι από τις πιο παλιές καταλήψεις στη χώρα. Εκτός από κατάληψη στέγης, έχει πραγματικά τεράστια ιστορία στους κοινωνικούς αγώνες. Στα 22 χρόνια της ύπαρξής της έχει διοργανώσει αμέτρητες πολιτικές εκδηλώσεις και συζητήσεις, πορείες, θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες, στους χώρους της στεγάζει τυπογραφείο και έχει σηκώσει στις πλάτες της έναν ανεκτίμητο αντιφασιστικό αγώνα που εκτείνεται σε βάθος εικοσαετίας.

H Κατάληψη της Villa Amalias είναι ένα από τα σημαντικότερα αναχώματα κατα του νεοφασισμού και των μαχαιροβγαλτών της χρυσής αυγής που προσπαθούν εδώ και χρόνια να μετατρέψουν το κέντρο της Αθήνας σε Πλατεία Αγίου Παντελεήμονα. Η Βίλα Αμαλίας έχει δεχτεί δεκάδες επιθέσεις από τα φασιστικά πιθηκοειδή στη διάρκεια της ιστορίας της, τα οποια είχαν πάντα στο πλευρό τους την αστυνομία. Στην ευρύτερη περιοχή λειτουργεί επίσης η Κατάληψη Πατησίων και Σκαραμαγκά, η κατάληψη Λέλας Καραγιάννη, και η λαϊκη συνέλευση πλατείας Βικτωρίας, που στέκονται με την παρουσία τους εμπόδιο στις προσπάθειες κράτους και παρακράτους για να επιβάλλουν το φόβο, τα φασιστικά νυχτερινά μαχαιρώματα κατά των μεταναστών, το εμπόριο της πρέζας και την πώληση προστασίας στα μαγαζιά της περιοχής. Το παρακράτος δεν μπόρεσε μέχρι σήμερα να ξεφορτωθεί αυτή τη νησίδα ελευθερίας και αντίστασης. Και εδώ έρχεται να προσφέρει την πολύτιμη βοήθειά του η άκρως (δεξιά) επιτυχημένη επιλογή του κερκυραϊκού λαού Νίκος Δένδιας.

Η Δένδειος Λογική σπάει κόκκαλα: Τα μπουκάλια της μπύρας από το καφενείο και τις μαζικότατες συναυλίες είναι εν δυνάμει βόμβες μολότοφ. Το πετρέλαιο της σόμπας είναι εμπρηστικό υλικό. Η συμμετοχή σε πορείες είναι “τρομοκρατία”. Ο διαδηλωτής είναι κουκουλοφόρος. Ο αντιφασιστικός αγώνας είναι κακούργημα. Η αριστερά και ο νεοναζισμός αποτελούν “άκρα” και δεν διαφέρουν σε τίποτα. Τα πολιτικά και επιχειρηματικά παράσιτα που ζουν εις βάρος της κοινωνίας είναι νόμιμα. Η τρικομματική συμμορία που κυβερνά αυτή τη χώρα είναι δημοκρατία. Η κλίκα που ψηφίστηκε από το 30% του 60% του λαού έχει δικαίωμα να νομοθετεί όπως της αρέσει, να απολύει όποιον θέλει, να δέρνει και να συλλαμβάνει απεργούς, να βασανίζει κατά το δοκούν μέσα σε αστυνομικά τμήματα, να διαπομπεύει στα μίντια διαδηλωτές, οροθετικές γυναίκες και όποιον άλλον θέλει – για λόγους “δημόσιας τάξης” βεβαίως – να φιμώνει δημοσιογράφους, να ξεπουλάει τη δημόσια περιουσία, να ξεριζώνει δάση για να χαρίζει χρυσάφι σε όποιον επιχειρηματία θέλει, να βάζει όσους φόρους θέλει όποτε θέλει, να φυλακίζει και να κόβει το ρεύμα σε όποιον δεν έχει να πληρώσει, να αφαιρεί συντάξεις από ανάπηρους, να κλείνει παιδικούς σταθμούς, να σταματά να χορηγεί φάρμακα σε υπερήλικες. Και γενικώς για τέσσερα χρόνια από την εκλογή της να κάνει ότι γουστάρει. Ακόμη και τα κοινοβουλευτικά προσχήματα έχουν πια καταρρεύσει, αφού η κυβέρνηση νομοθετεί πλέον με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, χωρίς κοινοβουλευτική ψηφοφορία. Κατά τα λοιπά, δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας: οι εστίες ανομίας θα παταχθούν. Οι κατειλημμένοι χώροι που σφύζουν απο ζωή και πολιτικό λόγο θα κατασταλούν.

Το μήνυμα είναι σαφές, και όποιος δεν το έχει καταλάβει ας ανοίξει τα μάτια του: η ενασχόληση με τα κοινά είναι αδίκημα. Στη χώρα αυτή υπάρχει χώρος μόνο για ηλίθιους καταναλωτές, τηλεορασόπληκτα ζόμπι, χρυσαυγίτες μαχαιροβγάλτες και πειθήνιους ψηφοφόρους.

Οτιδήποτε άλλο άλλωστε είναι έξω από την πολιτική οπτική του ακροδεξιού υπουργού Νίκου Δένδια. Στα νιάτα του ήταν μέλος της φασιστικής οργάνωσης ΕΝΕΚ (Ενιαίο Εθνικιστικό Κίνημα), ομοϊδεάτης του τσεκουροφόρου Μάκη Βορίδη, επίσης μέλους της ίδιας οργάνωσης. Ο τελευταίος ήταν επίσης πρόεδρος και μιας άλλης φασιστικής οργάνωσης, της χουντικής νεολαίας ΕΠΕΝ, διαδεχόμενος στην προεδρία της τον σημερινό αρχηγό της χρυσής αυγής Νίκο Μιχαλολιάκο. Και ιδού τα μόνα άκρα που υπάρχουν σήμερα στην ελληνική πολιτική σκηνή: η ακροδεξιά κυβέρνηση, το νεοναζιστικό δεκανίκι της και η αστυνομία υπό τις διαταγές τους.

Οι εργατικές κινητοποιήσεις έχουν καταλαγιάσει ή εξαντλούνται σε 24ωρα πυροτεχνήματα. Οι μετανάστες υφίστανται το θεσμοθετημένο πογκρόμ του ξένιου δία και ενταφιάζονται μαζικά στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Πλέον η κυβέρνηση στρέφει την προσοχή της στον πραγματικό εσωτερικό εχθρό, που ειναι τα ριζοσπαστικά κομμάτια της κοινωνίας. Ο αναρχικός / αντιεξουσιαστικός χώρος, πάντα εχθρευόταν αυτό το σάπιο οικονομικό και πολιτικό σύστημα, και γι’ αυτό ήταν πάντα στο στόχαστρο της εξουσίας. Σήμερα αποτελεί την πρώτη προτεραιότητα μιας κυβέρνησης που άλλωστε δεν κάνει τίποτε άλλο από το να νομοθετεί κατ’ εντολή των δανειστών της και να ασχολείται με την καταπολέμηση κάθε εστίας αντίστασης.

Όμως το κράτος ξεχνά ότι ο αναρχικός / αντιεξουσιαστικός χώρος απαρτίζεται από ανθρώπους συνειδητοποιημένους, αποφασισμένους, και με ισχυρή αλληλεγγύη που ξεπερνά το φόβο της καταστολής και της τρομοκρατίας τους. Οι καταλήψεις είναι αγκάθια. Το κράτος για να τις πάρει θα ματώσει.

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ VILLA AMALIAS.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

Αλληλέγγυοι, Αλληλέγγυες από Κέρκυρα