Τα τελευταία χρόνια ζούμε σε μια ιστορική περίοδο όπου ανομολόγητος στόχος της εξουσίας δεν είναι μονάχα η οικονομική επιδείνωση των καταπιεσμένων με πρόσχημα την “εθνική σωτηρία”, αλλά η ολοκληρωτική, βίαιη υποταγή τους στους σχεδιασμούς κράτους και αφεντικών. Την ίδια στιγμή που ένα διαρκώς αυξανόμενο κομμάτι της κοινωνίας βυθίζεται στην εξαθλίωση και καταδικάζεται στην επιβίωση, το κράτος αναλαμβάνει να καταστείλει βάρβαρα οποιαδήποτε φωνή αντίστασης αποτελεί απειλή.
Είναι πλέον ξεκάθαρο· μας έχουν κηρύξει και επίσημα τον πόλεμο.
Απεργίες κρίνονται παράνομες και καταστέλλονται, διαδηλωτές διαπομπεύονται έχοντας πνιγεί στα χημικά και υποστεί βαριά σωματική κακοποίηση, καθώς καταλήψεις και αυτοοργανωμένα εγχειρήματα δέχονται επιθέσεις είτε από ασπόνδυλα φασιστοειδή, είτε από το επίσημο κράτος.
Επιπλέον τα ρατσιστικά πογκρόμ από τους φασίστες της Χρυσής Αυγής, αλλά και από το κράτος (βλέπε Ξένιος Δίας) πολλαπλασιάζονται, ενώ παράλληλα μετανάστες φυλακίζονται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αντιφασίστες, που παρουσιάζονται από τα καθεστωτικά ΜΜΕ εσκεμμένα ως “άκρο”, δέχονται επιθέσεις από νεοναζί, που αντίστοιχα παρουσιάζονται ως “αγανακτισμένοι κάτοικοι”, με τους πρώτους να συλλαμβάνονται και την ίδια μοίρα να περιμένει όσους τολμούν να σταθούν αλληλέγγυοι.
Κρατικές δυνάμεις καταστολής επιδεικνύουν “μηδενική ανοχή” προσαγάγοντας λαϊκές συνελεύσεις και συλλαμβάνοντας εργαζόμενους που επιχειρούν κατάληψη Υπουργείου, λίγο πριν τα προσχήματα γκρεμιστούν ολοσχερώς όταν και απαγορεύεται η συνάθροιση άνω των 3 ατόμων στο, ήδη ασφυκτικά μπατσοκρατούμενο, κέντρο της Αθήνας.
Με άλλα λόγια όσους δεν δολοφονήσουν τα μαχαίρια των φασιστών, θα τους στείλουν στα κελιά της δημοκρατίας οι δικαστικές αποφάσεις της.
Σε ένα τέτοιο κλίμα τρομοκρατίας το Υπουργείο Παιδείας απαιτεί να ξεκινήσει η διαδικασία εκλογής των Συμβουλίων Διοίκησης για τα πανεπιστήμια· κάτι που αποτελεί κομβικό σημείο για την εφαρμογή του νέου νόμου που αφορά στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Όμως τι ακριβώς είναι τα Συμβούλια Διοίκησης και τι ακριβώς καλούνται να εφαρμόσουν?
Σύμφωνα με τον νέο νόμο – πλαίσιο τα Συμβούλια Διοίκησης θα είναι τα μοναδικά όργανα που, πολύ απλά, θα έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο σε οτιδήποτε αφορά στην διαχείριση του πανεπιστημίου· από την οικονομική οργάνωση και την χρηματοδότηση, μέχρι την μεταποίηση του προγράμματος σπουδών και την διαδικασία χορήγησης των φοιτητικών παροχών. Τα Συμβούλια Διοίκησης ουσιαστικά δεν θα είναι υπόλογα σε κανέναν. Θα ενεργούν σύμφωνα με τις δικές τους ορέξεις, εξασφαλίζοντας τα δικά τους συμφέροντα. Και ποια θα είναι τα συμφέροντα αυτά? Αν αναλογιστεί κανείς ποιοι θα τα απαρτίζουν, όλα θα μπουν με έναν μαγικό τρόπο στην θέση τους.
Τα Συμβούλια Διοίκησης, πέρα από ενδοπανεπιστημιακούς, θα αποτελούνται και από εξωπανεπιστημιακούς παράγοντες. Αυτοί μπορούν να είναι ιδιώτες επιχειρηματίες, “επιφανείς πολίτες” δηλαδή, που θα αντιμετωπίζουν τους φοιτητές ως πελάτες ενώ, θα έχουν την δυνατότητα να προσανατολίσουν τα προγράμματα σπουδών στις ανάγκες της εταιρίας τους. Έτσι ο πλήρης έλεγχος της “δημόσιας και δωρεάν” παιδείας από ιδιωτικές επιχειρήσεις θα είναι γεγονός.
Στην περίπτωση του Ιονίου Πανεπιστημίου το Συμβούλιο Διοίκησης θα αποτελείται από 6 καθηγητές πρώτης βαθμίδας, έναν φοιτητή που, πρακτικά, θα έχει διακοσμητικό ρόλο γλάστρας (δεν θα έχει καν δικαίωμα ψήφου) και 4 εξωτερικά μέλη.
Όσο για την κύρια αρμοδιότητά του? Μα, φυσικά, η διασφάλιση της ομαλής εφαρμογής του νέου νόμου. Δηλαδή, η διασφάλιση της καταβολής διδάκτρων (μεταπτυχιακά και όχι μόνο), η επι πληρωμή απόκτηση συγγραμμάτων, η συγχώνευση ή ακόμα και κατάργηση τμημάτων ΑΕΙ και ΤΕΙ (ανάλογα με το πόσο ελκυστικά θα είναι για να τα χρηματοδοτήσουν οι ιδιώτες), η εντατικοποίηση των σπουδών (απουσίες, όριο φοίτησης τα ν+2 έτη, διαγραφές φοιτητών), η απόκτηση πτυχίων διαφορετικών ταχυτήτων (με αποτέλεσμα την κατάργηση των συλλογικών επαγγελματικών δικαιωμάτων), η περικοπή σίτισης και στέγασης, η επίσημη κατάργηση του ασύλου.
Μια τέτοια πραγματικότητα έρχεται να επισφραγίσει αυτή η μειοψηφία καθαρμάτων που θα αναλάβει την διαχείριση του πανεπιστημίου, που θα κάνει κουμάντο σε όλους τους φοιτητές και τους εργαζόμενους, που θα εξασφαλίζει τα δικά της οφέλη χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα.
Στις 23 Οκτωβρίου ο υπουργός, οι πρυτανικές αρχές και όλος αυτός ο συρφετός των κυβερνητικών παρατάξεων θα μας ζητήσουν να πάμε στις κάλπες. Θα μας ζητήσουν να γίνουμε συνένοχοι στο έγκλημα που όλοι αυτοί έστησαν εις βάρος μας. Θα μας ζητήσουν μέσω της ψήφου μας να νομιμοποιήσουμε το νέο ρόλο που προορίζουν για τον φοιτητή: πελάτη που αγοράζει επιστημονική γνώση και απλήρωτου εργαζόμενου που επιτελεί έργο για τα αφεντικά του. Θα μας ζητήσουν με την οποιαδήποτε συμμετοχή μας να δώσουμε αξιοπιστία σε έναν μηχανισμό που θα επιβλέπει την υποταγή και την σιωπή μας. Θα μας ζητήσουν να επικυρώσουμε εμείς οι ίδιοι την εξαθλίωσή μας.
Για αυτούς τους λόγους εμείς προτάσσουμε την άρνηση συμμετοχής με κάθε τρόπο στην εκλογική διαδικασία. Προτάσσουμε την εκλογική αποχή και το σαμποτάρισμα της εύρυθμης λειτουργίας των εκλογών. Προτάσσουμε, δηλαδή, μια συνειδητή αποχή που δεν θα οφείλεται στην αδιαφορία ή στην επιδίωξη εύρεσης κάποιων άλλων φοιτητοσωτήρων που θα αποφασίζουν για μας· κάτι τέτοιο θα ήταν το ίδιο υποτακτικό με την ψήφο.
Η άρνησή μας πηγάζει από την επιθυμία να πάρουμε οι ίδιοι τη ζωή μας στα χέρια μας, από την διάθεση για αυτοοργάνωση. Πηγάζει από την προαίρεση για ένα μαχητικό φοιτητικό κίνημα, που με βάση την αλληλεγγύη ως επιθετική στάση θα συνδεθεί με το υπόλοιπο ανταγωνιστικό κίνημα και θα επεκτείνει τους αγώνες του.
Η άρνησή μας απορρέει από το συνολικό πρόταγμα για ένα πανεπιστήμιο μέσα σε μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας. Γιατί δεν γουστάρουμε ούτε να διατάζουμε, ούτε να υπακούμε.
ΣΠΑΣΙΜΟ ΤΗΣ ΚΑΛΠΗΣ, ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΟΧΗ
ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΝΟΧΗ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΚΑΙ ΠΡΥΤΑΝΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ
ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΣΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ